4. books & tales

Η Μυστική Ζωή των Σκύλων

Τι άραγε να κάνουν οι σκύλοι όταν ελεύθερα οργανώνουν το χρόνο τους & τι κάνουν όταν πρέπει να πάρουν τις δικές τους αυτόνομες αποφάσεις; Τι κάνουν στις πιθανές περιπλανήσεις τους; Με μια αξιοσημείωτη προσήλωση στην λεπτομερή & παρατεταμένη καταγραφή & “αφιερώνοντας” τριάντα έτη ζωής η Αμερικανίδα ανθρωπολόγος Elizabeth Marshall Thomas επιτυγχάνει να καλύψει ένα έλλειμμα στην σχετική με τους σκύλους βιβλιογραφία & ουσιαστικά να λύσει ένα κάποιο αίνιγμα που λίγους έχω την εντύπωση μας έχει απασχολήσει στο παρελθόν. Αντικείμενο αυτής της μοναδικής “συναρπαστικής εξερεύνησης” τέθηκε η ύπαρξη ή η απουσία τελικά συνείδησης στους σκύλους. Το σύνολο των απαντήσεων & των χρήσιμων συμπερασμάτων της κατάφερε να το συμπτύξει σε βιβλίο που φέρει τον τίτλο “Η Μυστική Ζωή των Σκύλων» (Εκδόσεις Ωκεανίδα) με έναν αληθινά εξαιρετικό τρόπο & παράλληλα ευχάριστο για τον αναγνώστη.

“…Επιχείρησα να καταγράψω τη ζωή μιας ομάδας έντεκα σκύλων, πέντε αρσενικών & έξι θηλυκών. Πέντε από αυτά γεννήθηκαν όχι απλώς μέσα στο σπίτι μου αλλά ακριβώς δίπλα μου, στο κρεβάτι μου & δέκα από αυτά έζησαν κοντά μας όλη τους την ζωή, οπότε ήμουν σε θέση να παρακολουθώ σχεδόν όλα όσα τους συνέβαιναν…””…Σε πολλούς το θέμα θα φανεί εξ ορισμού ανθρωπομορφικό, δεδομένου ότι στο παρελθόν ακόμη & οι επιστήμονες έτειναν να πιστεύουν ότι μόνο το ανθρώπινο είδος έχει την ικανότητα να σκέφτεται & να συναισθάνεται. Βεβαίως τίποτε δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια…”

“…Όταν υποβιβάζουμε τη σκέψη των ζώων στο επίπεδο του ενστίκτου, παραβλέπουμε το γεγονός ότι το ένστικτο δεν είναι παρά ένα περίτεχνο καλούπι για να σχηματιστεί το πνεύμα, μια επινόηση απόλυτα ασφαλής από οποιοδήποτε κίνδυνο εκτροπής, που καθοδηγεί το κάθε είδος στην οργάνωση των σκέψεων…”

“…Ήθελα ανέκαθεν να εισχωρήσω με κάποιο τρόπο στη συνείδηση ενός μη ανθρωπίνου πλάσματος. Θα ήθελα να μάθω πως βλέπει ένα σκύλος τον κόσμο, πως τον ακούει, πως τον μυρίζει. Θα ήθελα να διεισδύσω στην σκέψη του, να μάθω πώς αισθάνεται, να βάλω τον σκύλο απέναντι μου να με κοιτάξει & να ξέρω ότι βλέπει όχι κάτι διαφορετικό αλλά κάτι όμοιο με αυτό που βλέπω εγώ & προς μεγάλη μου έκπληξη εκείνα τα απογεύματα έφτασα πολύ κοντά στο στόχο μου…”

“…Καθώς ο ήλιος χαμήλωνε προς την δύση, καθόμαστε καταγής ή ξαπλώναμε ακουμπώντας τους αγκώνες μας, αραδιασμένοι στην πλαγιά & στυλώναμε το βλέμμα πέρα, ανάμεσα στα δέντρα…οι σκιές μάκραιναν & εμείς καθόμασταν ήρεμοι, απολαμβάνοντας τη στιγμή, την γαλήνη, το ζεστό φως του ολοπόρφυρου ήλιου & ένιωθε ο καθένας μας ευτυχισμένος με την παρουσία του άλλου, χωρίς έγνοιες…”

***
*Η Μυστική Ζωή των Σκύλων – Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ*