Ήθελα νά ‘μουν σκύλος τση, για κείνη να γαυγίζω, κι όταν μου δίνει κόκκαλο, τη χέρα τση ν’ αγγίζω. (μέρος 1ο)
Ζείτε με σκύλο. Συχνά “κληρονομιά” της επιλογής τέτοιας συμβίωσης το γαύγισμά του. Στιγμές παρουσιάζονται μετανιωμένες με ευχές να’χατε συντροφία κάτι διαφορετικό, αρκετά λιγότερο ομιλητικό, μια γάτα, ή ακόμη & έναν μειλίχιο κάτοικο της σιωπής, ένα κουνέλι. Όπως & να’χει, επιτέλους, να σταματήσει να γαυγίζει, δεν αντέχετε, σταμάτα, να χαρείς. […]
Εις τας αγκάλας του Μορφέως. (μέρος 2ο)
Δυστυχώς οι σκύλοι δέχονται δύσκολα να μοιραστούν με “απρόσκλητους επισκέπτες” κάτι που θεωρούν δικό τους (ναί, για το κρεβάτι σας χτυπάει μια καμπάνα). Ακόμη & αν πιστεύετε οτι το γλυκό σας το σκυλάκι δεν θα γρυλίσει ποτέ θυμωμένα απέναντι σε κανέναν, το κυρίαρχο μέρος ενός τέτοιου ζητήματος πηγάζει από αισθήματα κτητικότητας που […]